Hepimizin 3-5 aydır tanıştığı bu yeni teknolojiyi kendisinin yazılarını yakından takip ettiğim kokpit.aero yazarı Hakan KILIÇ'tan Amerika'nın 1970'lerden bu yana üzerinde çalıştığını öğrenmiş oldum. Neyse ki Amerika bu alanda erken başarı yakalamadığı için şanslıyız. Lakin 2. Dünya Savaşı'ndan sonra hızla gelişen ve gariptir ki bizim hala elle tutulacak bir teknolojimizin olmadığı Balistik Füzelerde ki başarısızlığımızı geleceğin teknolojisi olan elektromanyetik fırlatma teknolojisinde yaşamayacağımızı akla getiriyor.
Kısaca bu yeni teknolojiden bahsetmemiz gerekirse; aslında hayatımızın her alanında elektromanyetik kuvvetten faydalanıyoruz. Elektrik motorlarında, temassız şarj aletlerinde vs. gibi örnekleri çoğaltabiliriz. Çoğumuz daha ilkokulda kalemimizi yün kazağımıza sürtüp küçük kağıt parçalarına yaklaştırdığımızda kağıdın kaleme yapıştığını deney olarak yapmışızdır yada farklı bir maddeye sürttüğümüzde kağıdı ittiğini gözlemlemişizdir. Bu yeni teknolojinin mantığı da budur. Bir manyetik alan oluşturup bu manyetik alanın itme özelliğinden yararlanarak mühimmatı namludan ayırmak.
Mantık basit ama uygulama kısmında karşımıza ilk çıkan zorluk elle taşınabilecek ağırlıktaki bir mühimmatı namludan ayırmak için gereken enerji miktarının bile çok fazla olması. Buna örnek olarak Amerika'nın yeni ürünü olan hayalet destroyeri USS Zumwalt'ta denenen RAİLGUN verilebilir. 7000 m/s namlu çıkış hızına sahip bu sistemi kullanabilmek için 25 Megawatt güç harcamak gerekmektedir. Bu derece büyük enerjileri deniz araçları gibi büyük platformlarda elde edebilirsiniz yada karada sabit bataryalar halinde kurabilirsiniz.
Yine Hakan KILIÇ'ın ASELSAN mühendisleri ile yaptığı görüşmelerden sonra aktardığı bilgiye göre TUFAN 1300 m/s namlu çıkış hızına sahiptir. Yani TUFAN'ın maksimum güç kullanımında 5-6 Megawattlık bir enerjiye gerek duyulmaktadır. Enerji ihtiyaçları bu kadar fazla iken bu teknolojinin Türkiye için operasyonel hale gelmesi için biraz zamana gerek olduğunu düşünüyorum. Destroyer büyüklüğünde şu an bir gemimiz olmaması haliyle yüksek güç ünitelerini karşılayamayacak. Nükleer enerji ile çalışan deniz araçlarımızın olmaması. Bu konuda Amerikan uçak gemileri büyük bir saldırı ve savunma kabiliyeti kazanacaktır. Kara platformları için ise enerji sıkıntısı çeken ve enerji ithal eden bir ülke durumunda olduğumuz için sürekli operasyonel olarak kullanılacağını düşünmüyorum.
TÜBİTAK SAGE'nin de 2014 yılında prototipini ortaya çıkardığı SAPAN ,TUFAN ile rekabet ortamında bu teknolojinin daha hızlı gelişmesine neden olacaktır.
Bu teknoloji her ne kadar daha yeni bir teknoloji olsa da ülke olarak gelecek vaat eden bu teknolojiye sahip olmamızdan dolayı bir mühendis olarak mutluluk duyuyorum, projede emeği olan kim varsa tebrik ediyorum.
